هر چیزی با عشق زیباست،حتی خود عشق.وقتی وجود عشقو درک کنی اونوقته که از عشق لذت میبری و درونش محو میشی.

هرچی فکر کردم نتونستم معنی و تعریفی واسه عشق پیدا کنم.هرکسی یه چیزی میگه اما بنظر من عشق یعنی خودخواهی!!!!!وقتی به چیزی عشق میورزی یعنی اونو جزیی از خودت میدونی(در غیر این صورت عشقی وجود نداره)و چون حاضری بخاطرش هر کاری انجام بدی پس بخاطر خودت هرکاری انجام میدی و این یعنی خودخواهی!!!!

البته میدونم استدلال جالبی نیس اما استدلاله دیگه!!!!اما واقعا عشق چیه؟لحظه های خواستن؟لحظه های نداشتن؟لحظه های دلتنگی؟لحظه های سیراب شدن؟یا مثل خیلی ها که اشتباه میکنن عشق یعنی عادت؟؟؟؟

عشق مثل نوره.نه زمان میشناسه و نه مکان داره،روشنی بخشه و کامل کننده.حیف که مثل نور پر انرژیه و نمیشه اونو یجا نگه داشت.فقط باید روشن نگه داشت.ازش سیراب شد و بهش احترام گذاشت.

و یه سوال که ذهنمو خیلی مشغول کرده.عشق یه چیزه یا بیشتر؟اگه یه چیزه پس چرا عشق مادر به فرزند با عشق دوهمسر فرق داره؟مگه هر دو عشق نیست؟

عشق چیه...........